37 yaşına bastım. Bir sinema yazmanın akabinde, bir çocuk yapmak üzere dünyanın gerçek, en büyük delice şeyleri başıma geliyor son vakitlerde. Gerçek üretim. Her şeyin kendi gerçekliği ile var olduğu bir süreç. Ben kendi içindeki karanlığı, depresif boyutları espri ile birleştirip o denli yüzleşen bir bayanım. Zira buna gülmedin mi bu lanet muhtemel şeyden çıkamazsın. Bir büyüğüm bana ‘kötüyü şaşırt’ sıkıntısı. ‘Kötü güzele çevrilmez, berbat berbattır ancak şaşırtırsan müdahalesi azalır’ diye de eklerdi. Vasfiye teyzenin ‘Ne çektin be’ öyküsü de bu türlü bir şeydir.

Evlilik konusuna gelince, çocuğun yasal hakları için her şeyden evvel aile hukukunun üstünlüğüne inanan birisiyim. Bir noktada evleneceğiz. Fakat abi ben aslında evliyim. Şu an düğün yapsak hoplayıp zıplamayacağım. Meczup misiniz, divane misiniz? Tahminen çocuğum kendi düğünüme gelecek. Sizin meczup dolu Gonca’nız, sizin toplumdaki anlayışlarınızı ne vakit incitti de kılıçları çektiniz birden?

İbrahim Tatlıses çok sıradışı bir ses. Şu anda İbrahim Tatlıses’le ilgili bir gündem var, ‘o çok yeterli bir ses lakin şöyle biri’ diye. Bu hiç bir vakit bitmeyecek, bunu biliyoruz. Ancak ekrana çıktığımda İbrahim Tatlıses’le ilgili konuştuğumda âlâ özelliklerini konuşurum zira yeterli özellikleri vurgulamak iyiyi çoğaltır. Sanatkarların yaptıkları işlerle Karakterlerini başka tutmak gerekiyor. Tutmazsak çok hayal kırıklığına uğrarız. Michael Jackson, Woody Allen, Bill Cosby bunlara örnek. Maalesef hastalıklı iç dünyalar var. Ömrümün en şok edici tecrübelerinden biriydi İbrahim Tatlıses’in sette birazdan ne olacağını bilmesi. 19 yaşındaydım tanıştığımızda, diyaloğumuz hiç kopmadı. Benim onun konutunda daha çok hudut krizi geçirmişliğim vardır. Masalara vura vura delirmişimdir, o da halime bakıp ağlamıştır. Oradan da hiçbir şey olmamış üzere çıkartmıştır beni.