Derleyen: Betül Topaklı / Milliyet.com.tr – Dünyanın pek çok ülkesinde binlerce yıldır süregelen kültürler, kendilerine ilişkin birbirinden farklı geleneklerin ortaya çıkmasına neden oluyor. Yaşanan bu kültürel farklılıklar bir toplumda hayli olağan kabul edilen bir gelenek olurken, başkasında çok büyük bir şaşkınlıkla karşılanabiliyor. Nepal’de binlerce yıldır gerçekleştirilen bu gelenek de bunlardan biri. Nepalliler olağan bir genç kıza dünyada yaşayan tek ilah (tanrıça) olan ‘Kumari’ olarak tapıyor, onu tantrizm ve farklı ritüellerle ‘Güç Tanrıçası’na dönüştürüyor. Ayaklarının yere değmesi bile yasak olan bu küçük çocukların maruz kaldıkları durum ise insanın tüylerini ürpertiyor.

2-6 yaş ortasındaki kız çocukları ortasından seçilen tanrıçaların çeşitli kriterlere uyması, birçok ritüeli tamamlaması ve 32 hoşluk kriterinin hepsinden tam puan alması gerekiyor. Bu kurallardan kimileri; deniz kabuğu üzere bir boyna, ördek üzere yumuşak ve net sese, kapkara gözlere ve kıvrımlı cinsel organlara sahip olmak. Ancak bu hoşluk kriterlerinin hepsine sahip olan kız çocuklarının Kumari olmayı belirleyen iki evreyi daha tamamlamaları gerekiyor.

HAYVAN BAŞLARIYLA BİREBİR ODADA 1 GECE

Kumari adayı çocuklar, kendilerinden evvelki Kumari’nin sahip olduğu oyuncaklar ve ona ilişkin olmayan oyuncaklarla birlikte bir odaya konuluyor. Gerçek Kumari’nin, bir evvelki Kumari’ye ilişkin oyuncakları hissedip seçmesi bekleniyor. Bu kademeyi geçen çocukların ise ölmüş inek, domuz, tavuk ve bufalo başı bulunan karanlık odalarda bir geceyi soğukkanlılıkla geçirmesi gerekiyor. Tüm bu basamakları başarılı bir biçimde tamamlayan kız çocuğu, Nepal’in tanrıçası olarak seçiliyor.

17. yüzyıldan beri bu geleneğin kurbanı olan küçük kız çocuklarının yani kelamda tanrıçaların Katmandu’da kendilerine tahsis edilen konutta yaşamaları gerekiyor. Ne yazık ki çocuklar bu konuttan sadece 13 kere yani yalnızca dinî bayram ve şenliklerde çıkabiliyor. Kumariler, gün içerisinde sadece bir kez pencereden dışarıyı seyredebiliyor. Kısıtlı vakitlerde ailesiyle bağlantı kurabilen bu kız çocuklarının okula gitmesi de yasak.

KUMARİLERİN AYAKLARI HİÇ YERE DEĞMİYOR

Özel günlerde halk ortasına karışan Kumariler, armağanlarla ve büyük coşkuyla karşılanıyor. Hatta ayaklarının yere değmesi yasak olduğu için halk bu kızları omuzlarında taşıyor. 2 bin 300 yıllık bir kökeni olan bu gelenek, ne yazık ki birçok küçük çocukların hayatını altüst ediyor. Çocukların hayatı maddi sorunlardan uzak olsa da yerine getirmesi gereken farklı törensel vazifeleri bulunuyor. Bakıcıları çocuğu yani Kumari’yi, parlak kırmızı ve altın rengi kıyafetlerle giydiriyor. Ayaklarına kadar uzanan bir pelerin, kırmızı bir tişört ve kırmızı bir türban giydirilen çocuklara ‘Ateş Gözü’ makyajı yapılıyor. Onlara nazaran ‘Ateş Gözü’ Kumari’nin  özel algılama gücünü temsil ediyor.

BEREKET VE GÜZEL BAHT GETİRDİĞİNE İNANILIYOR

Kumari Ghar’da yaşıyor. İnsanlar, yaşayan tanrıyı bir an olsun görebilme umuduyla o sarayın penceresinin dışında uzun müddet bekliyor. Yaşayan rabbe bir bakışın bile düzgün talih getireceğine inanılırken, Kumari’nin hastalık üzerinde özel bir güce sahip olduğuna inanılıyor. Pek çok yüksek profilli insan, rahmet ve düzgün bahtlar almak için onu ziyaret ediyor.

ERGEN OLUNCA TANRIÇALIKTAN MEN EDİLİYOR

Çocuklar birinci adetini gördüklerinde ise Nepal halkı onların masumiyetlerini kaybettiklerine inanıyor. Bu yüzden ergenliğe giren Kumariler, tanrıçalıktan atılıyor ve onların yerine daha küçük kızlar seçiliyor. ‘Kumari ile evlenenlerin çabuk ölecekleri’ halindeki batıl inanç ise bu çocukların ömür uzunluğu yalnız kalmalarına ve asosyal yaşamalarına sebep oluyor. Bu geleneğe maruz kalan kız çocukların olduğunu bilmek insanın içini acıtıyor. Ancak bunun üzere daha birçok farklı gelenek günümüzde hâlâ devam ediyor.